De SRA-Praktijkhandreikingen Controle kenmerken zich door het bieden van praktische ‘guidance’ bij het uitvoeren van controleopdrachten en beschrijft het op risicoanalyse gebaseerde controleproces. Daarbij is vooral geredeneerd vanuit de geldende wet- en regelgeving: aan welke eisen dient de controle te voldoen en hoe vertaalt zich dat naar omstandigheden die zich in een mkb-omgeving vaak voordoen? De controlestandaarden besteden onder andere aandacht aan toepassing van de (universele) controlevereisten bij kleine(re) entiteiten; er wordt onderkend dat er verschillen bestaan tussen controles die worden uitgevoerd bij kleine(re) en grote entiteiten. Vaak gebeurt dit op een praktisch niveau, zoals ten aanzien van efficiënte vastleggingen in het dossier en het opzetten van een meer eenvoudige structuur voor communicatie met de opdrachtgever. Op een wat hoger abstractieniveau signaleren de standaarden in een aantal gevallen de verschillen wel, maar wordt geen invulling gegeven aan de gevolgen daarvan. Het adagium is en blijft ‘an audit is an audit’. De accountant mag op basis van zijn professionele oordeelsvorming zelf invullen hoe hij aan de doelstellingen en vereisten van de standaarden voldoet, zolang hij er maar aan voldoet.