Aanleiding
De afgelopen maanden is SRA door een aantal kantoren benaderd met vragen rondom het digitale berichtenverkeer tussen kantoor en Belastingdienst. Het ging daarbij veelal om (dreigende) boetes omdat aangiften niet of te laat binnen waren bij de Belastingdienst. Onderstaand wordt getracht inzicht te geven in de verschillende digitale berichtenstromen en de ontwikkelingen die we daarbij zien.
Op basis van recente vragen hierbij een (gestyleerd) voorbeeld dat het belang aangeeft van in ieder geval enige kennis van zaken. Het betreffende kantoor moest voor een relatie vóór 31 januari aangifte doen. Het kantoor had ooit gelezen dat een aangifte na digitaal inzenden binnen uiterlijk 2 x 24 uur als ingediend werd gemeld door de Belastingdienst zodat men besloot het zekere voor het onzekere te nemen en dus werd de aangifte op 29 januari ingediend. Na enige tijd werd een aanslag opgelegd met boete wegens te laat indienen. Het kantoor klom in de pen, maar helaas werd al spoedig door Logius (zeg maar het postkantoor tussen fiscaal dienstverlener en Belastingdienst) bewezen dat de aangifte pas op 6 februari was ingeleverd. Kortom, wat was hier fout gegaan?
Aan het einde van dit artikel kom ik terug op deze casus. Maar belangrijkste conclusie van de vraagstelling is dat veel kantoren/fiscaal dienstverleners erg weinig weten van de wijze waarop men communiceert met een belangrijke afnemer, de Belastingdienst. Nu is techniek (software) ook niet aan de meeste accountants en fiscalisten besteed. Maar enige kennis van zaken mag toch wel worden verondersteld, omdat het elektronisch berichtenverkeer de werkwijze van de kantoren raakt en omdat mede door de Wet Elektronisch Berichtenverkeer de papieren stroom steeds verder opdroogt.